قِطمیر : 

در قرآن یک بار به کار رفته و معنای آن پوسته ی نازکی است که روی هسته ی خرما قرار دارد .

« يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأجَلٍ مُسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ . » ، ( فاطر ، 35 /  ١٣ )

... و کسانی را که به جای او می­پرستیدید ، مالک پوست هسته ی خرمایی هم نیستند .

النقير : 

در قرآن دو بار به کار رفته و معناى آن نقطه بسيار كوچكى است كه بر پشت هسته ی خرما ديده مي­شود و اين يكى از ريزترين مثالهايى است كه خداوند متعال در قرآن از آن استفاده كرده است .

« أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا . » ، ( النساء ، 4 / 53 )

آیا آنان را بهره­ای از حکومت است [ که بخواهند چیزی به مردم دهند و کارساز دنیا و آخرتشان باشند ، اگر هم بهره­ای باشد ] در این صورت به اندازة گودی پشت هسته ی خرما به مردم نمی­پردازند .

« وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا . » ، ( النساء ، 4 / 124 )

و کسانی از مردان یا زنان که بخشی از کارهای شایسته را انجام دهند ، در حالی که مؤمن باشند ، پس اینان وارد بهشت می­شوند ، و به اندازه ی گودی پشت هسته خرما مورد ستم قرار نمی­گیرند .

فتيل : 

در قرآن سه بار به كار رفته و آن همان نخک / نخ نازكي است كه در شيار موجود روى هسته ی خرما ديده مي­شود .

« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ وَلا يُظْلَمُونَ فَتِيلاً . » ، ( النساء ، 4 / ٤٩ )

آیا به کسانی که خود را به پاکی می­ستایند ، ننگریستی ؟ [ این خودستایی هیچ ارزشی و اعتباری ندارد ] بلکه خداست که هر که را بخواهد [ بر اساس ملاکهای تعیین شده از سوی خود] می­ستاید ، و [ گروهی که به ناحقّ ، خود را می­ستایند در کیفر و مجازات ] به اندازة رشتة میان هسته ی خرما مورد ستم قرار نمی­گیرند .

« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَ قَالُوا : رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ ؟! قُلْ : مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَى وَ لا تُظْلَمُونَ فَتِيلاً . » ، ( النساء ، 4 / 77 )

... بگو : متاع دنیا اندک، و آخرت برای آنان که تقوا ورزیده­اند بهتر است ؛ و به اندازه ی رشته ی میان هسته ی خرما مورد ستم قرار نمی­گیرند .

« يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلاً . » ، ( الأسراء ، 17 / ٧١ )

[ یاد کن ] روزی را که هر گروهی از مردم را با پیشوایشان می­خوانیم ؛ پس کسانی که نامه ی اعمالشان را به دست راستشان دهند ، پس آنان نامه خود را [ با شادی و خوشحالی ] می­خوانند و به اندازه ی رشتة میان هسته ی خرما مورد ستم قرار نمی­گیرند .

ارسال شده توسط آقای مهدی ياقوتيان