اي چشم حكيمان ز وجود تو منور            اي پرتو خورشيد ز روي تو مصدّر

اي كوكبه­ ي روشن شبهاي جهالت          اي صورت غيرت ز جمال تو مصوّر
فرزانه­ ي كامل شده در دامن هستي          كز بوي تو گلهاي صفا گشته معطّر
خوش بال گشودي طيرانت چه مبارك       تا اوج رسيدي و عروجت چه مفخّر
آسان بگسستي تو ز زندان علائق            آسان نبَود ليك بشد بر تو ميسّر
زان لحظه كه نوشيدي از آن ساغر نوشين      از جام وصالش شده جان تو معنبر
در دايره عشق شدي عاشق معبود                مدهوش بگشتي تو بر آن نقطه مكرّر
پرگشت وجود تو در آن ميكده ­ي جود          كاين گونه نمودست خدا بر تو مقرّر
تن را تو فكندي و شكستي قفس جان              پرواز نمودي تو ز دنياي محقّر
اي شعر تو درمان غم عالميان شد                اي ذكر «أنا الحق» تو بودست مبرّر
خوش رفتي از اين دار فنا ليك بماندست       مكتوب حقايق ز وجود تو مفسّر
ز انوار حقايق بشدي غرقه­ ي رحمت             آن نور كه از چشمه­ ي خورشيد مفجّر
دانشكده و خانقه و دير و مساجد                 پر گشت ز اندوه ز هجر تو مكدّر
از هجر و غمت اي پدر پير خردمند              رخسار و رخ عالميان گشت مصفّر
نوميد مشو اي دل و از قدر مينديش             مطلوب و مراد تو نبودست، مستّر
استاد اگر رفت كلامش همه باقي است          ز انوار نهاني پدر گشت مكبّر

د. ميرقادري

 دانشگاه شيراز

91/9/12 

ارسال شده توسط دكتر حسين كياني (استاديار دانشگاه شیراز)