الأدب

امروز یکی از همکاران گرامی گروه (جناب آقای دکتر عسکری) فایل ویدیویی سروده زیبای جناب آقای دکتر محزون را برای من فرستادند که تلنگری به امثال من است.

قسمتی از سروده ایشان در زیر آمده است:

چو آهنگ رفتن کنی سوی یار                       چه استاد مردن، چه استادیار

نپرسند در گـــــــور از پایه‌ات                       نبینند ترفیــــــــع سالانه‌ات

همه فرمها سربه‌سر شد بر آب                      نیابی از آنها نشان جز سراب

چو احضار گردی برِ کردگار                       درونت ببینی شـــده آشکـــار

وجودت شود روشن از معرفت                      نه از طرح افزایش معرفت

به دنیا اگر بهره دادت نفاق                           به عقباست نار وجودت نفاق

یکی فرم یابی ز کردار خویش                       ز اخلاق و گفتار و پندار خویش

نگر تا که آن فرم زیبا بود                            حروفش چو تنپوش دیبا بود

که یزدان بدان فرم دارد نظر             پراکنده گردان غبار از بصر

نوشتی تو paper در این سال سی                گهی انگلیسی گهی پارسی

ز Impact ژورنال تو سرخوش شدی           به ISIی آن تو دلخوش شدی

گهی غره گشتی که هان این منم                     که بر بام دانش نشیمن زنم

ببینی تو Citation از من بسی                    که باشم میان کسان من کسی

چو گرداندنت چهره ماندگار                         نگفتی که ای وای کو ماندگار

بجز ذات باری مگر آدمی                            بماند در این خاک غیر از دمی

پیشنهاد می‌کنم فرم کامل آنرا که کمتر از ۵ دقیقه است از زبان خود ایشان بشنوید: 

دانلود فایل صوتی با فرمت MP3 (حجم ۵ مگابایت) از لینک زیر: