امروز یکی از همکاران گرامی گروه (جناب آقای دکتر عسکری) فایل ویدیویی سروده زیبای جناب آقای دکتر محزون را برای من فرستادند که تلنگری به امثال من است.
قسمتی از سروده ایشان در زیر آمده است:
بسم الله الرحمن الرحيم
چو آهنگ رفتن کنی سوی یار چه استاد
مردن، چه استادیار
نپرسند در
گـــــــور از پایهات نبینند ترفیــــــــع سالانهات
همه فرمها سربهسر
شد بر آب نیابی از آنها نشان جز سراب
چو احضار گردی
برِ کردگار درونت ببینی شـــده آشکـــار
وجودت شود روشن
از معرفت نه از طرح افزایش معرفت
به دنیا اگر بهره
دادت نفاق به
عقباست نار وجودت نفاق
یکی فرم یابی ز
کردار خویش ز اخلاق و گفتار و پندار خویش
نگر تا که آن فرم
زیبا بود حروفش چو
تنپوش دیبا بود
که یزدان بدان فرم دارد نظر پراکنده گردان غبار
از بصر
نوشتی تو paper
در این
سال سی گهی
انگلیسی گهی پارسی
ز
Impact ژورنال تو سرخوش شدی به ISIی آن تو دلخوش شدی
گهی غره گشتی که هان این منم که بر بام
دانش نشیمن زنم
ببینی تو
Citation از من بسی که باشم میان کسان من کسی
چو گرداندنت چهره ماندگار نگفتی که ای وای کو ماندگار
بجز ذات باری مگر آدمی بماند
در این خاک غیر از دمی
پیشنهاد میکنم فرم کامل آنرا که کمتر از ۵ دقیقه است از زبان خود ایشان بشنوید:
دانلود فایل صوتی با فرمت MP3 (حجم ۵ مگابایت) از لینک زیر:
اصل فایل و شعر را من از اینجا برداشتم.